کشور مالی دارای نهادهای دموکراتیک و محدودهای اندکی بر مطبوعات آزاد است. سازمان هیئت تبادل و پژوهش بین الملل در سال ۲۰۰۷–۲۰۰۶ از شاخص پایداری رسانه‌ای برای مقایسه سه گروه از کشورهای جنوب صحرای آفریقا استفاده کرد. کشور مالی در زمینه میزان آزادی مطبوعات پس از سه کشور آفریقای جنوبی، نامبیا و غنا، در جایگاه چهارم قرار گرفت. این مؤسسه گزارش می دهد که حمایت قانونی از آزادی بیان تقویت می شود، صدور مجوز برای رسانه‌های سخن پراکنی، منصفانه و رقابت آمیز است و قوانین وضع شده برای جلوگیری از ارتکاب جرم علیه خبرنگاران شدید تقویت شده است. اما تا به امروز، غالب جمعیت این کشور فرصت‌هایی محدودی برای کسب آگاهی در مورد بقیه مناطق جهان دارند. کشور مالی یکی از توسعه نیافته ترین جوامع در آفریقای غربی و یکی از فقیرترین نواحی جهان و کشوری محصور در خشکی در امتداد صحرای آفریقا است، که سیستم حمل و نقل ضعیف و بازدید کننده گان اندکی دارد. ایستگاه های تلویزیونی و رادیویی دولتی این کشور (ORTM)، با بیش از ۲۰۰ ایستگاه رادیویی تجاری و محلی رقابت می کنند. سی. ان. ان.. تی.وی فایو مونده و ار.تی.ال به همراه برنامه های ورزشی و فیلم‌های سینمایی خود از طریق تلویزیون کابلی قابل دسترسی هستند. اما به استثنای طبقه متوسط شهری، خانوارهای اندکی این سیگنال ها را دریافت می کنند، تنها یک هفتم خانوارها دارای دستگاه تلویزیون هستند. بخش مخابرات در سال ۲۰۰۲ به طور ناقص خصوصی شد. جمعیت 12 میلیون نفری این کشور، به ۸۲۵۰۰ خط ثابت و 1.5 میلیون تلفن سلولی موبایل دسترسی دارند؛ به عبارت دیگر، برای هر ۱۰۰ نفر، ۱۲ خط تلفن وجود دارد. در سال ۲۰۰۱ یکی از اولین مراکز خدمات اینترنتی دایل آپ ملى آفریقایی در مالی تأسیس شد. این مرکز امکان دسترسی همگانی به اینترنت را در کافی نت ها و برخی هتل های شهر باماکو (پایتخت مالی) برای مردم فراهم آورد. شهر بیابانی دورافتاده و غبار آلود تیمبوکتو، محل نگهداری نسخ خطی و کتاب‌های قدیمی و دارای یک مرکز تلفن محلی تحت حمایت یونسکو است. این مرکز پروژه ای پیشگام محسوب می گردد که امکان دسترسی همگانی به تلفن، فکس و ارتباطات اینترنتی را فراهم آورده و یک وب سایت اینترنتی رسمی دارد. با این وجود، امروزه، کمتر از ۱ درصد مردم مالی ۱۰۰ هزار نفر از اینترنت استفاده می کنند. برای روزنامه‌ها و مجلات دولتی و خصوصی ای که غالبا در فرانسه چاپ می شوند یسک بازار وجود دارد: مانند روزنامه‌های ال اورور، لى رپابلیکن وال ایندیپندنته که در باماکو متمرکز شده اند. با این وجود، بیش از نیمی از جمعیت مالی همچنان بی سواد باقی مانده اند. کشاورزی این کشور معیشتی است و کشاورزان که در شهرهای کوچک و روستاهای اطراف رودخانه ی نیجر زندگی می کنند، حدود سه چهارم از کل جمعیت را تشکیل می دهند. این کشاورزان، کاملا، از بقیه نقاط جهان منزوی شده اند. بنابراین از اوایل دهه ۱۹۹۰، وضعیت مناسب حکمرانی دموکراتیک، احترام به حقوق بشر و آزادی بیان، به توسعه صنعت خبری مستقل شکوفا در مالی کمک کرده است، اما، ارتباطات جمعی قرن بیست و یکمی هنوز، زندگی مردم را نسبتأ دست نخورده باقی گذاشته است.
 
آفریقای جنوبی، جامعه به مراتب جهان وطن‌تری است که به جزء لاینفک دنیای جهانی شده مدرن تبدیل شده است. این کشور با کشور مالی مشابهت هایی دارد؛ هر دو کشور اندازه جغرافیایی یکسانی دارند؛ و هر دو در اوایل دهه ۱۹۹۰، دموکراتیک شدند. در همین جا، مشابهت ها پایان می گیرد. آفریقای جنوبی، یک اقتصاد دارای در آمد متوسط با سطوح بالاتر سواد (نسبت به کشور مالی است و فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی در این کشور نسبت به کشور مالی به شکل گسترده تری قابل دسترسی هستند. شهرهای اصلی این کشور، نظیر ژوهانسبورگ و کیپ تاون، دارای چشم اندازهای رسانه‌ای مشابه کشورهای پساصنعتی مرفه هستند. مردم می توانند از میان مجموعه ای از منابع خبری و اطلاعاتی دست به انتخاب بزنند. این منابع شامل روزنامه‌ها، رادیو دولتی، برنامه ها اخبار اقتصادی و برنامه های گفت و گوی رادیویی، منابع آنلاین، وب سایت‌ها و ایمیل و اخبار شبانگاهی تلویزیون، مستندها، و برنامه های امور عمومی می شود. بیش از نیمی از تمام خانوارها دارای دستگاه تلویزیون هستند و تلویزیون شارژی، دولتی و تجاری به چندین زبان، در دسترس است.
 
شبکه‌های رایگان ( که تنها هزینه صدور مجوز برای تماشا و تبلیغات را می گیرند) روزانه بیش از 17.5 میلیون بیننده بزرگسال را به خود جذب می کنند که این میزان ۸۹ درصد کل جمعیت بزرگسال بیننده تلویزیون است. اس ای بی سی مبادرت به آموزش، اطلاع رسانی، سرگرم سازی و همچنین تهیه برنامه های چند فرهنگی، چند نژادی و چندزبانی برای بخش‌ها، مناطق و گروه‌های سنی مختلف می کند. شبکه اس.ای.بی.سی. افریکا به سخن پراکنی در سراسر قاره آفریقا می پردازد و اس.ای.بی.سی. نیوز اینترنشنال، که یک شبکه خبری ۲۴ ساعته است، در چندین کشور قابل دسترسی است. این کشور، به خوبی در بازارهای جهانی در حوزه تجارت فرهنگی ادغام شده است؛ یونسکو در سال ۲۰۰۲، برآورد کرد که آفریقای جنوبی حدود ۵۷ میلیون دلار آمریکا صادرات و حدود ۳۰۰ میلیون واردات محصولات فرهنگی (شامل کتاب، روزنامه، رسانه‌های مضبوط و رسانه‌های صوتی - تصویری) داشته است. بیست و نهمین جشنواره فیلم بین المللی دوربان، بیش از ۷۰ فیلم سینمایی، مستند و فیلم کوتاه آفریقایی و همچنین فیلم‌های بسیاری از کشورهای دیگر به نمایش گذاشت. استفاده از اینترنت، نسبتا پایین باقی مانده، اما سرانه آفریقای جنوبی، در زمینه استفاده از اینترنت، ۱۰ برابر کشور مالی است. بر اساس شاخص آمادگی شبکه ۲۰۰۷ که توسط مجمع جهانی اقتصاد منتشر می گردد، آفریقای جنوبی در بین ۱۲۷ کشور، رتبه ۵۱ را دارد و جلوتر از کشورهایی مانند چین، یونان، روسیه و مکزیک قرار می گیرد. این سطح «اتصال»، امکان دسترسی 24.7 درصدی مردم شهرهای اصلی را به تیترهای خبری تازه از شبکه‌های اس.ای. بی.سی، سی.ان.ان. اینترنشنال و اخبار گوگل فراهم می کند. منابع ارتباطی کمتری در نواحی روستایی و حلبی آبادهای آفریقای جنوبی وجود دارد، اما رادیو منبع همگانی و ارزانی برای کسب اخبار موسیقی و گزارش رویدادها است. به طور میانگین، تقریبا برای هر نفر یک گوشی تلفن وجود دارد و بخش مخابرات مجهز مدرن، خدمات داخلی و بین المللی شایسته‌ای ارائه می دهد. به طور مختصر، آفریقای جنوبی، جامعه‌ای جهان وطن است که کاملا در شبکه‌های ارتباطی جهانی، ادغام شده است. تفاوت‌های برجسته‌ای بین این چشم انداز‌های رسانه‌ای وجود دارد. شواهد حاکی از آن است که کشور مالی مورد استثنایی محسوب نمی شود؛ الگوهای مشابه فقر اطلاعاتی در بسیاری از فقیرترین جوامع جهان، وجود دارند.
 
منبع: جهانی شدن و تنوع فرهنگی، پیپا نوریس و رونالد اینگلهارت، ترجمه: عبدالله فاضلی و ساجده علامه،صص121-117، چاپ و نشر سپیدان، تهران، چاپ اول، ۱۳۹۵